எத்தனை தத்துவங்கள் படித்தாலும் மக்களின் மனங்களில் இடம்பெறுவது முக்கியம். எல்லா இடங்களிலும் ஒரே போராட்ட முறை உதவாது. எதிர்ப்பின் வடிவங்களை மாற்றிக்கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்று பல்வேறு பாடங்கள் இயல்பாக எடுக்கப்படுகின்றன.
இடதுசாரி இயக்கத்தில் சாதி மறுப்பும் பிரதான இடம்பெற வேண்டும் என்பதை, ‘நான் யார் என்பதை என் பெயருக்குப் பின்னால் இருக்கும் வாலை கொண்டு தெரிந்து கொள்ள முடியாது. என் முன்பெயராலேயே நான் யார் என்பது தெரியும். சகாவு (தோழர்) கிருஷ்ணன்” என்கிற கணம் உணர்த்துகிறது. தன்னுடைய மனைவியின் கூலிப்பணத்தை, ‘உன் பணம் நீயே என்ன வேணா பண்ணு.’ என்கிற சகாவு கிருஷ்ணன் பெண்களின் விடுதலை வெளியை ஆண்கள் மதிக்க வேண்டும் என்று பாடம் நடத்துகிறார்.
அரசியல் படிக்கிற பிள்ளைங்களுக்கு எதுக்கு? என்கிற ஆசிரியையிடம், “பொறக்கிறப்பவே அரசியல்ல நாம அங்கமாகிடறோம் இல்லையா? ஏன் வகுப்பிலே பசங்க கருப்பு, நீல மையில் எழுத நீங்க சிவப்பு மையில திருத்துறீங்க? ஏன் மேலே இருக்கவங்க பச்சை மையில் கையெழுத்து போடுறாங்க. அதுவும் அரசியல் தானே? எது நல்லது, கெட்டதுனு பிரிச்சு பாக்க பழகணும். நாளைக்கு எங்கே போனாலும் சரியா செயல்பட அரசியல் புரியணும்.’ என்கிற கனம் விசிலடிக்க ஆசையாக இருந்தது.
சமீபத்தில் முன்னாள் ஐஏஎஸ் அதிகாரியும், தற்போது அரசியல் செயல்பாட்டாளருமான ஜெயபிரகாஷ் நாராயணன் உரையாற்றிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது, ‘அதிகாரிகள் இருக்கிற அமைப்பை அப்படியே கட்டிக்காப்பவர்கள். அரசியல்வாதிகள் தான் உண்மையான மாற்றத்தை முன்னெடுப்பவர்கள்.’ என்று சொன்னார். ஒரு அரசியல்வாதி என்பவன் உச்ச இடங்களை அடைகிற ஒருவனாக மட்டும் இருக்க வேண்டும் என்றில்லை, எளிய மக்களுக்காகத் தொடர்ந்து குரல் கொடுக்கிற,போராடுகிற ஒருவனாகவும் இருக்கலாம் என்று படம் உணரவைக்கிறது.
அரசியலில் எப்படியாவது உச்சத்தை அடைவது என இயங்கும் இளைஞனின் பார்வையில் நகரும் திரைப்படம் கலை என்பது இளைஞர்களை அரசியல்மயப்படுத்தப் பயன்படும் என்பதை நகைச்சுவை, ஆக்ஷன் ஆகியவற்றைக் கச்சிதமாகக் கலந்து கடத்துகிறது. வன்முறையை வன்முறையால் எதிர்கொள்ளும் தருணங்கள் விமர்சனத்துக்கு உரியவை. அரசியல் பழக அழைக்கிறான் சகாவு. அவசியம் பாருங்கள்.
— with Nivin Pauly.
பூ.கொ.சரவணன் பக்கங்கள் 